این کارگردان با ابراز خوشحالی از اکران فیلمش در گروه هنر و تجربه گفت: هرچند این فیلم هفت‌سال پیش ساخته شد و در این مدت هم توانست جوایز متعددی را در جشنواره‌های مختلف از آن خود کند، ولی با این‌همه نتوانست در زمان خودش و در کشور خودم اکران شود. با این‌همه خوشحالم که این فیلم بالاخره بعد از این‌همه مدت، فرصت اکران پیدا کرد.وی اضافه کرد: مسؤولان این گروه سینمایی از ما خواستند که فیلم را ارایه کنیم و پس از بررسی اعلام کردند که چون این فیلم نه تجربی است و نه هنری صرف، نمی‌تواند در این گروه اکران شود. اما در بررسی‌های بعدی بالاخره مجوز اکران آن در گروه سینمایی هنر و تجربه صادر شد.این کارگردان درخصوص فیلمنامه این فیلم افزود: در ابتدا قرار بود براساس این فیلمنامه، تله‌فیلم بسازم، ولی چون فیلمنامه یک روایت غیرخطی داشت متوجه شدم که قابلیت سینمایی‌شدن را دارد. ساختار غیرخطی این فیلم را دوست داشتم و این مورد از ابتدا در فیلمنامه وجود داشت و این نبود که صرفاً روی میز تدوین اتفاق بیفتد.

می‌خواستم بازی‌ها بیرون نزند

این کارگردان جوان درخصوص نحوه انتخاب بازیگران این فیلم گفت: از همین جا لازم می‌دانم که از کیانوش عیاری به‌خاطر اعتمادی که به من کرد، و همچنین از زحمات عوامل فیلم قدردانی ‌کنم. البته باید بگویم که او به‌عنوان نویسنده و تهیه‌کننده این فیلم در انتخاب بازیگران دخالتی نداشت و فقط درباره انتخاب حسن مؤذنی نظر داد. بقیه بازیگران را خودم انتخاب کردم، تعدادی از این بازیگران را از قبل می‌شناختم و تعدادی هم در همین فیلم فرصت آشنایی‌شان فراهم شد.عرفی‌نژاد گفت: چون من کلاً سبک بازی رئال را دوست دارم، تمام سعی‌ام هم در این فیلم این بود که بازی‌ها اصطلاحاً بیرون نزند و از همان ابتدا هم سعی کردم بازی‌ها روان باشد و حالت نمایشی نداشته و حتی‌الامکان به زندگی روزمره نزدیک باشد.

وی افزود: تمام تلاش من بر اجرای درست دکوپاژ متمرکز بود. این فیلم اول من بود و به‌خاطر اینکه فیلمنامه آن توسط کیانوش عیاری نوشته شده بود، از اهمیت ویژه‌ای برایم برخوردار بود و دلم می‌خواست به فیلمنامه وفادار باشم. البته این را هم بگویم که اگر الان می‌خواستم این فیلم را بسازم، روی فیلمنامه نکته‌هایی داشتم و اگر بخواهم صریح‌تر بگویم شاید هیچ‌گاه این فیلم را نمی‌ساختم، هرچند از ساختش بسیار خوشحالم.وی درخصوص شخصیت‌پردازی فیلم نیز عنوان کرد: در این فیلم، ما زندگی یک روز آدم‌های فیلم را می‌بینیم. برای همین نباید بیش از این به شخصیت‌ها نزدیک شویم. اگر قرار بود یک هفته یا یک ماه آدم‌های فیلم را روایت کنیم، قطعاً به شخصیت‌ها بیشتر پرداخته می‌شد. این نکته را به حساب شخصیت‌پردازی ضعیف فیلم نگذارید.